Przepisy UE dotyczące koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego obejmują emerytury, renty inwalidzkie i renty rodzinne. Zasadniczo mają one zastosowanie do państwowych systemów emerytalno-rentowych, a nie do systemów zakładowych lub prywatnych.

W celu pokonania przeszkód w swobodnym przepływie związanych z dodatkowymi rentami i emeryturami Rada UE przyjęła dyrektywę 98/49/WE w sprawie ochrony uprawnień do dodatkowych świadczeń emerytalnych lub rentowych pracowników i osób prowadzących działalność na własny rachunek przemieszczających się w Unii Europejskiej. Dyrektywa ta ma bardzo ograniczony zakres stosowania i dotyczy utrzymania praw osób opuszczających dodatkowy system, wypłaty emerytur lub rent w różnych krajach UE oraz możliwości pozostania pracowników delegowanych w krajowych systemach emerytalno-rentowych na takich samych warunkach jak te istniejące na podstawie przepisów UE dotyczących koordynacji systemów państwowych.

Zasadniczo przepisy, które mają zastosowanie do rent dla żyjących małżonków lub sierot, są takie same jak przepisy majce zastosowanie do rent inwalidzkich i emerytur. Renty rodzinne muszą być wypłacane bez żadnych obniżek, zmian lub zawieszeń niezależnie od miejsca zamieszkania żyjącego małżonka w UE, Islandii, Liechtensteinie, Norwegii lub Szwajcarii.

Ustawowe systemy świadczeń przedemerytalnych również wchodzą w zakres nowych przepisów UE dotyczących koordynacji. Gwarantuje to, że świadczenia te będą przyznawane migrantom na takich samych zasadach jak zasady stosowane wobec obywateli danego kraju oraz że będzie możliwe ich „transferowanie” w przypadku przejścia na emeryturę za granicą.

Nie ma jednak zastosowania zasada sumowania okresów ubezpieczenia, co oznacza, że okresy ubezpieczenia, zatrudnienia i zamieszkania w za granicą nie muszą być brane pod uwagę przy przyznawaniu tych świadczeń.

Jeżeli okres, w którym byłeś ubezpieczony w jednym z krajów UE, Islandii, Liechtensteinie, Norwegii lub Szwajcarii, nie jest wystarczająco długi, aby uprawniał Cię do emerytury, uwzględnione zostaną okresy Twojego ubezpieczenia lub zamieszkania w innych krajach.

Jeżeli byłeś ubezpieczony przez okres krótszy niż jeden rok, możliwe jest zastosowanie specjalnych przepisów, ponieważ niektóre kraje nie udzielają świadczeń emerytalnych za krótkie okresy: okresy ubezpieczenia lub pobytu przebyte w kraju A, w którym krótko pracowałeś, nie zostaną stracone, lecz będą uwzględnione przy obliczaniu Twojej emerytury w kraju B, C, D itd., w którym okres zatrudnienia był dłuższy. >> W celu znalezienia instytucji, z którą możesz się skontaktować, skorzystaj z naszego wykazu

W jednym kraju możesz być uprawniony do emerytury wraz z ukończeniem 60 roku życia, podczas gdy w innym kraju konieczne jest ukończenie 67 lat.

W takiej sytuacji ważne jest uzyskanie informacji ze wszystkich krajów zatrudnienia na temat sytuacji, w której znajdziesz się, zanim podejmiesz decyzję o przejściu na wcześniejszą lub późniejszą emeryturę.

Wcześniejsze pobieranie jednej emerytury w stosunku do drugiej może mieć wpływ na wysokość wypłacanej kwoty. Instytucja, z którą należy się w tej sprawie kontaktować, tj. zwykle właściwa instytucja w Twoim kraju zamieszkania oraz instytucje w innych krajach, udzielą Ci dodatkowych porad. >> W celu znalezienia instytucji, z którą możesz się skontaktować, skorzystaj z naszego wykazu

Wniosek o emeryturę lub rentę należy złożyć w kraju zamieszkania, chyba że nigdy w nim nie pracowałeś. Instytucja, z którą należy się kontaktować, tj. zwykle instytucja w Twoim kraju zamieszkania, zajmie się rozpatrzeniem Twojego wniosku o emeryturę lub rentę.

Instytucja, z którą należy się kontaktować, ułatwia wymianę informacji między krajami, których dotyczy Twój wniosek o emeryturę lub rentę.

Po otrzymaniu wszystkich decyzji z różnych krajów instytucja ta prześle Ci podsumowanie tych decyzji (dokument P1).

Podsumowanie – dokument przenośny P1 – zawiera zestawienie decyzji wydanych w każdym kraju w sprawie Twojego wniosku o emeryturę lub rentę. Uzyskasz w nim informacje na temat sposobu, w jaki instytucje uwzględniły różne okresy ubezpieczenia oraz, na przykład, czy w niektórych okresach ubezpieczeń wystąpiły przerwy lub czy niektóre okresy się pokrywają.

Przepisy UE umożliwiają zwrócenie się o zmianę decyzji w sprawie emerytury wydanej w danym kraju, jeżeli okaże się, że decyzje podjęte przez dwie lub więcej instytucji negatywnie wpłynęły na Twoje prawa.

Termin na zwrócenie się o zmianę decyzji biegnie od daty otrzymania podsumowania (dokumentu P1). Rzeczywisty termin zależy od przepisów obowiązujących w każdym kraju.

Niektóre umowy między krajami UE a państwami trzecimi przewidują ograniczoną koordynację w obszarze systemów zabezpieczenia społecznego. W innych przypadkach niektóre kraje UE i kraje nienależące do UE podpisały umowy dwustronne. W celu uzyskania informacji na temat swoich praw skontaktuj się z właściwą instytucją w Twoim kraju. >> W celu znalezienia instytucji, z którą możesz się skontaktować, skorzystaj z naszego wykazu

Wysokość Twojej emerytury zostanie obliczona zgodnie z ustawodawstwem w kraju, w którym pracowałeś, dokładnie w taki sam sposób jak przypadku obywateli tego kraju.

Nie ma znaczenia, czy mieszkasz w tym kraju w czasie osiągnięcia wieku emerytalnego – Twoja emerytura i tak zostanie Ci wypłacona.

Jeżeli nigdy nie pracowałeś w kraju zamieszkania, wniosek o emeryturę należy złożyć w kraju ostatniego zatrudnienia. >> W celu znalezienia instytucji, z którą możesz się skontaktować, skorzystaj z naszego wykazu

Jako emeryt masz razem z członkami Twojej rodziny prawo do leczenia w kraju, w którym przebywasz, zgodnie z ustawodawstwem tego kraju.

Koszt leczenia zawsze ponosi kraj, który wypłaca emeryturę. >> Dowiedz się więcej na temat świadczeń chorobowych