Archive:Criminaliteitsstatistieken

Gegevens geëxtraheerd in juli 2020.

Geplande bijwerking van het artikel: november 2021.

This Statistics Explained article has been archived on 25 August 2021.

Highlights

Door de politie geregistreerde overvallen in de EU 27 tussen 2012 en 2018 afgenomen met 34 %.

In 2018 werden in de EU 27 door de politie 3 993 moorden geregistreerd; dit was een daling van 30 % ten opzichte van 2008.

Overvallen, gemiddeld 2016 2018
(door de politie geregistreerde delicten per 100 000 inwoners)
Bron: Eurostat (crim_off_cat)

In dit artikel worden de criminaliteitscijfers in Europa gepresenteerd, gebaseerd op officiële gegevens van door de politie geregistreerde misdrijven in de periode 2008-2018. Deze cijfers hebben betrekking op deEuropese Unie (EU 27), de drie jurisdicties van het Verenigd Koninkrijk, de EFTA-landen, en deels op de kandidaat-lidstaten en de potentiële kandidaat-lidstaten.

Full article

Overvallen in de EU 27 met 34 % afgenomen tussen 2012 en 2018

Tussen 2012 en 2018 is het aantal door de politie geregistreerde overvallen in de EU 27 met 34 % afgenomen, tot ongeveer 299 000. Daarentegen was er een stijging van 8,8 % tussen 2008 en 2012, het hoogste cijfer in de periode 2008 2018, zoals in figuur 1 wordt weergegeven. De cijfers voor 2018 ontbreken voor Estland, Frankrijk, Luxemburg en Finland, zodat de exacte wijziging voor de EU 27 tussen 2017 en 2018 enigszins onzeker is. Tussen 2017 en 2018 konden de meeste EU 27-landen een daling melden; de grootste procentuele stijgingen waren te zien in Ierland (8 %) en Slovenië (11 %).

Figuur 1: Overvallen (door de politie geregistreerde misdrijven), EU-27, 2008-2018
(aantal misdrijven)
Bron: Eurostat (crim_off_cat)

Figuur 2 toont de door de politie geregistreerde overvallen in verhouding tot de populatiegrootte (aantal delicten per 100 000 inwoners). Voor de periode 2016 2018 werden de hoogste waarden in de EU 27 waargenomen in België (154,3), Frankrijk (153,3), Spanje (132,5) en Portugal (115,5), terwijl de laagste waarden werden aangetroffen in Estland (17,1), Roemenië (16,2), Tsjechië (14,6), Slovenië (11,7), Cyprus (10,5), Slowakije (9,0) en Hongarije (9,0). Van de EVA-landen had Zwitserland met 20,9 het hoogste aantal door de politie geregistreerde overvallen per 100 000 inwoners.

Figuur 2: Overvallen, gemiddelde 2016 2018
(door de politie geregistreerde misdrijven per 100 000 inwoners)
Bron: Eurostat (crim_off_cat)

3 993 moorden met voorbedachten rade in de EU 27 in 2018

Er zijn in 2018 ongeveer 3 993 door de politie geregistreerde moorden met voorbedachten rade gepleegd in de EU-27; dit is een afname van 30 % ten opzichte van 2008. Tabel 1 laat de aangeleverde cijfers per land zien.

Tabel 1: Moord met voorbedachten rade, 2008 2018
(aantal door de politie geregistreerde misdrijven)
Bron: Eurostat (crim_off_cat)

Figuur 3 toont de moorden met voorbedachten rade in verhouding tot de populatiegrootte (door de politie geregistreerde delicten per 100 000 inwoners). In 2018 werden de hoogste cijfers waargenomen in Letland (5,2), Litouwen (3,5) en Estland (1,9). In 15 landen bedroeg het aantal gevallen minder dan 1 per 100 000.

Figuur 3: Moord met voorbedachten rade, 2018
(door de politie geregistreerde misdrijven per 100 000 inwoners)
Bron: Eurostat (crim_off_cat)

583 000 gevallen van mishandeling in de EU 27 in 2018

In de EU 27 bedroeg het aantal door de politie geregistreerde gevallen van mishandeling ongeveer 583 000 in 2018; dit was een daling van 6,2 % ten opzichte van de 621 500 gevallen in 2010. Zoals figuur 4 laat zien, was er in de periode 2010 2018 in het algemeen sprake van een neerwaartse trend. Er zij echter op gewezen dat de “EU totalen” voor 2016 2018 gedeeltelijk gebaseerd zijn op eerdere cijfers, als gevolg van ontbrekende cijfers uit Frankrijk (2017 2018) en Hongarije (2016 2018). De gerapporteerde cijfers laten een stijgende trend zien in Frankrijk 2010 2016 (van 232 000 naar 243 000) en een daling in Hongarije 2010 2015 (van 14 600 naar 12 500).

Het aantal door de politie geregistreerde gevallen van mishandeling loopt sterk uiteen in de EU 27, zelfs als rekening wordt gehouden met de populatiegrootte. Verschillen in wetgeving, meldingspercentages en registratiemethoden zijn van invloed op de vergelijking tussen de landen. Naast zware mishandeling omvatten sommige nationale cijfers bijvoorbeeld lichte mishandeling, mishandeling met dodelijke afloop (doodslag, moord enz.) of aanranding (die doorgaans apart worden geteld).

Figuur 4: Mishandeling, EU 27, 2010 2018
(aantal door de politie geregistreerde misdrijven)
Bron: Eurostat (crim_off_cat)

528 000 auto’s gestolen in de EU-27 in 2018

In de EU 27 waren er in 2018 ongeveer 528 000 door de politie geregistreerde autodiefstallen; dit was een daling van ongeveer 40 % ten opzichte van 2008. Daarbij moet opgemerkt worden dat voor Frankrijk (2017 2018), Cyprus (2018) en Hongarije (2016 2018) voor de ontbrekende cijfers het cijfer van het laatst beschikbare jaar is gebruikt. Zoals figuur 5 laat zien, was er in de periode tussen 2008 en 2018 sprake van een neerwaartse trend in de EU 27. In Ierland en Kroatië is daarentegen tussen 2017 en 2018 het aantal door de politie geregistreerde autodiefstallen toegenomen met 8 %.

Figuur 5: Diefstal van een gemotoriseerd landvoertuig, EU 27, 2008 2018
(aantal door de politie geregistreerde misdrijven)
Bron: Eurostat (crim_off_cat)

Voor door de politie geregistreerde autodiefstallen per 100 000 inwoners waren de cijfers (gemiddelde 2016 2018) het hoogst in Griekenland (260,6), Italië (244,2), Frankrijk (241,9), Zweden (237,3) en Nederland (169,3). Slowakije (27,8), Estland (25,1), Kroatië (21,4), Roemenië (10,8) en Denemarken (4,0) hadden de laagste cijfers in de EU 27. Van de EVA-landen had Zwitserland het hoogste aantal autodiefstallen per 100 000 inwoners, namelijk 80,5.

Doorgaans omvatten de cijfers van “autodiefstal” de diefstal van motorfietsen, personenauto’s, bussen, touringcars, vrachtwagens, trucks, bulldozers enz., maar de rapportage- en registratiemethoden lopen uiteen en zijn derhalve van invloed op de vergelijking tussen landen en jaren.

Figuur 6: Diefstal van gemotoriseerde landvoertuigen, gemiddelde 2016 2018
(aantal door de politie geregistreerde misdrijven per 100 000 inwoners)
Bron: Eurostat (crim_off_cat)

Brongegevens voor tabellen en grafieken

Brongegevens voor tabellen en grafieken (in het Engels)

Gegevensbronnen

Statistieken over criminaliteit en strafrechtstelsels in het algemeen

Gegevensbronnen zijn onder meer de politie en andere wetshandhavingsinstanties, openbaar aanklagers, rechtbanken, gevangenissen, betrokken ministeries en bureaus voor de statistiek. De nationale autoriteiten zijn verantwoordelijk voor officiële cijfers die aan Eurostat en de Verenigde Naties worden toegezonden (UN Survey on Crime Trends and Operations of Criminal Justice Systems).

De gegevens van dit artikel

Dit artikel laat de gegevens zien die zijn gebaseerd op officiële cijfers over door de politie geregistreerde delicten (misdrijven) vanaf 2008. Eurostat werkt de webdatabank bij zodra landen nieuwe cijfers verstrekken, die kunnen afwijken van de cijfers die worden weergegeven in eerder versies van webartikelen. Een belangrijk probleem bij criminaliteitsstatistieken op Europees niveau is dat er cijfers ontbreken. Diverse EU-totalen in dit artikel zijn gecorrigeerd als gevolg hiervan. Als bijvoorbeeld een cijfer voor 2017 ontbrak, werd het cijfer van 2016 uit hetzelfde land voor hetzelfde misdrijf gebruikt. In sommige gevallen wordt een gemiddelde van het voorgaande en het daaropvolgende jaar gebruikt. Een andere methode om het probleem van ontbrekende gegevens te verhelpen, is een vergelijking van gemiddelden van drie jaren. Over sommige misdrijven ontbreken eenvoudigweg te veel gegevens om een EU-totaal te kunnen presenteren. De webdatabank bevat de cijfers zoals gemeld (niet gecorrigeerd).

Specifieke misdrijven

Aanvullende gegevens over moord met voorbedachten rade, verkrachting en aanranding:

Eerdere gegevens

Achtergrond

Criminaliteitsstatistieken worden gebruikt door EU-instellingen, nationale autoriteiten, media, politici, organisaties en burgers. Elk land stelt zijn eigen strafwetgeving vast en definieert misdrijven, strafrechtelijke procedures en sancties, evenals specificaties voor de officiële criminaliteitsstatistieken (met uitzondering van misdrijven die onder internationaal of EU recht vallen). Daardoor kunnen criminaliteitsstatistieken in veel gevallen minder goed tussen landen worden vergeleken dan statistieken waarvoor wel internationale voorschriften gelden.

Ondanks al deze verschillen in het strafrecht kan worden aangevoerd dat er ook veel overeenkomsten tussen de Europese landen zijn. Tegen deze achtergrond, en vanwege publieke en politieke belangstelling, zijn EU-brede criminaliteitsstatistieken opgezet. De afgelopen tien jaar hebben EU-instellingen, nationale autoriteiten en de VN samengewerkt aan de verbetering van Europese criminaliteitsstatistieken. Een belangrijke kwaliteitsverbetering is het gebruik van een gemeenschappelijke classificatie van misdrijven.

Officiële criminaliteitsstatistieken vormen een weerspiegeling van de wijze waarop zaken door de autoriteiten worden geregistreerd en afgedaan. Nationale autoriteiten zoals de politie, het openbaar ministerie, gerechten en gevangenissen leveren de cijfers aan. De cijfers van de politie geven het meest globale beeld aangezien daarin de geregistreerde delicten zijn opgenomen, ongeacht of het tot strafvervolging komt. Toch meten de processen-verbaal niet hoe vaak misdrijven in totaal voorkomen. Eenvoudig gezegd bestaat het totale aantal delicten uit de delicten waarvan aangifte is gedaan en die waarvan geen aangifte is gedaan min de delicten waarvan op onjuiste wijze aangifte is gedaan. Redelijkerwijs kan worden aangenomen dat het meldingspercentage hoog is wanneer een proces-verbaal nodig is om een schadeclaim (voor bijvoorbeeld autodiefstal en inbraak) te kunnen indienen bij een verzekeraar.