Archive:Πληθυσμιακή διάρθρωση και δημογραφική γήρανση

Στοιχεία Αυγούστου 2020.

Προγραμματισμένη επικαιροποίηση του άρθρου: Νοέμβριος 2021.

This Statistics Explained article has been archived on 20 July 2021.

Highlights

Το 2019 σχεδόν το ένα πέμπτο (20,3 %) του πληθυσμού της ΕΕ-27 ήταν ηλικίας 65 ετών και άνω.

Το ποσοστό των ατόμων ηλικίας 80 ετών και άνω της EΕ-27 προβλέπεται να αυξηθεί επί 2,5 φορές μεταξύ του 2019 και του 2100, από 5,8 % σε 14,6 %.

Αύξηση του ποσοστού του πληθυσμού ηλικίας 65 ετών και άνω μεταξύ 2009 και 2019

Το άρθρο αυτό εξετάζει τον αντίκτυπο της δημογραφικής γήρανσης εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), που ενδέχεται να είναι μείζονος σημασίας κατά τις προσεχείς δεκαετίες. Τα συστηματικά χαμηλά ποσοστά γεννήσεων και το υψηλότερο προσδόκιμο ζωής μετασχηματίζουν τη σύνθεση της ηλικιακής πυραμίδας στην ΕΕ-27· η σημαντικότερη αλλαγή θα είναι ίσως η μεγάλη μετάβαση προς έναν κατά πολύ γηραιότερο πληθυσμό, κάτι που είναι ήδη εμφανές σε αρκετά κράτη μέλη της ΕΕ-27.

Ως αποτέλεσμα, το ποσοστό των ατόμων σε ηλικία εργασίας στην ΕΕ-27 συρρικνώνεται, ενώ ο σχετικός αριθμός των συνταξιούχων αυξάνεται. Το ποσοστό των ηλικιωμένων στο σύνολο του πληθυσμού θα αυξηθεί σημαντικά κατά τις επόμενες δεκαετίες. Αυτό, με τη σειρά του, θα οδηγήσει σε αυξημένη επιβάρυνση για τα πρόσωπα που βρίσκονται σε ηλικία εργασίας, τα οποία θα πρέπει να αναλάβουν τις κοινωνικές δαπάνες που απαιτούνται από την γήρανση του πληθυσμού για μια σειρά συναφών υπηρεσιών.

Full article

Το ποσοστό των ηλικιωμένων ατόμων αυξάνεται όλο και περισσότερο

Ο πληθυσμός της ΕΕ-27 την 1η Ιανουαρίου 2019 υπολογίστηκε σε 446,8 εκατ. Οι νέοι (0 έως 14 ετών) αντιστοιχούσαν στο 15,2 % του πληθυσμού της ΕΕ-27 (βλέπε πίνακα 1), ενώ τα πρόσωπα που θεωρείται ότι είναι σε ηλικία εργασίας (15 έως 64 ετών) αντιστοιχούσαν στο 64,6 % του πληθυσμού. Το ποσοστό των ηλικιωμένων (65 ετών και άνω) ήταν 20,3 % (αύξηση 0,3 εκατοστιαίων μονάδων σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος και αύξηση 2,9 εκατοστιαίων μονάδων σε σύγκριση με 10 χρόνια πριν).

Στα κράτη μέλη της ΕΕ-27, το υψηλότερο ποσοστό νέων στον συνολικό πληθυσμό το 2019 παρατηρήθηκε στην Ιρλανδία (20,5 %), τη Γαλλία (18,0 %) και τη Σουηδία (17,8 %), ενώ το χαμηλότερο ποσοστό καταγράφηκε στην Ιταλία (13,2 %), στη Γερμανία (13,6 %) τη Μάλτα και την Πορτογαλία (και στις δύο 13,7 %). Όσον αφορά το ποσοστό των ατόμων ηλικίας 65 ετών και άνω στον συνολικό πληθυσμό, η Ιταλία (22,8 %), η Ελλάδα (22,0 %) η Πορτογαλία και η Φινλανδία (και οι δύο 21,8 %) είχαν τα υψηλότερα ποσοστά, ενώ η Ιρλανδία (14,1 %) και το Λουξεμβούργο (14,4 %) είχαν τα χαμηλότερα ποσοστά.

Πίνακας 1: Ηλικιακή σύνθεση του πληθυσμού ανά μεγάλες ηλικιακές ομάδες, 2009 και 2019
(% του συνολικού πληθυσμού)
Πηγή: Eurostat (demo_pjanind)

Η πληθυσμιακή διάρθρωση του Ηνωμένου Βασιλείου, καθώς και της ΕΖΕΣ και των υποψηφίων χωρών, ήταν παρόμοια με τη διάρθρωση που παρατηρήθηκε στην ΕΕ-27, με μεγάλες εξαιρέσεις την Ισλανδία και την Τουρκία (όπου η πληθυσμιακή διάρθρωση ήταν παρόμοια με της Ιρλανδίας): σ’ αυτές τις δύο χώρες, η αναλογία της νεαρότερης ηλικιακής ομάδας ήταν υψηλή (19,0 % και 23,4 %, αντίστοιχα) και τα άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω αντιστοιχούσαν σε συγκριτικά χαμηλό ποσοστό του συνολικού πληθυσμού (14,2 % και 8,8 %, αντίστοιχα). Η Αλβανία και η Βόρεια Μακεδονία είχαν επίσης ένα σχετικά χαμηλό ποσοστό ατόμων ηλικίας 65 ετών και άνω (και οι δύο 14,1 %). Παρ’ όλα αυτά, η τάση της γήρανσης του πληθυσμού είναι ορατή και σ’ αυτές τις χώρες (βλέπε γράφημα 1).

Γράφημα 1: Αύξηση του μεριδίου του πληθυσμού ηλικίας 65 ετών και άνω από το 2009 έως το 2019
(εκατοστιαίες μονάδες)
Πηγή: Eurostat (demo_pjanind)

H διάμεση ηλικία είναι υψηλότερη στην Ιταλία

Η διάμεση ηλικία του πληθυσμού της ΕΕ-27 ήταν 43,7 έτη την 1η Ιανουαρίου 2019 (βλέπε γράφημα 2). Αυτό σημαίνει ότι το ήμισυ του πληθυσμού της ΕΕ-27 ήταν άνω των 43,7 ετών, ενώ το άλλο ήμισυ ήταν νεαρότερο. Σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ-27 η διάμεση ηλικία κυμαινόταν από 37,7 έτη στην Ιρλανδία και την Κύπρο έως 46,7 έτη στην Ιταλία, επιβεβαιώνοντας την πληθυσμιακή διάρθρωση που καταγράφεται σε καθένα από αυτά τα κράτη μέλη από σχετικά νεαρές και σχετικά γηραιότερες ηλικίες. Η διάμεση ηλικία που καταγράφηκε στις χώρες ΕΖΕΣ και στις υποψήφιες προς ένταξη χώρες το 2019 ήταν χαμηλότερη από τη διάμεση ηλικία στην ΕΕ-27, εκτός από το Λιχτενστάιν (44,2 έτη) και τη Σερβία (43,7 έτη, ίση με την EΕ-27).

Γράφημα 2: Διάμεση ηλικία του πληθυσμού, 2009 και 2019
(έτη)
Πηγή: Eurostat (demo_pjanind)

Η διάμεση ηλικία στην ΕΕ-27 αυξήθηκε κατά 2,7 έτη (κατά μέσο όρο 0,3 έτη ετησίως) μεταξύ 2009 και 2019, φθάνοντας από 41,0 σε 43,7 έτη. Αυξήθηκε σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ-27 κατά 4,0 ή και περισσότερα έτη στην Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Λιθουανία, την Ελλάδα, την Ιρλανδία και τη Σλοβακία, εκτός από τη Σουηδία όπου μειώθηκε (από 40,7 το 2009 σε 40,5 έτη το 2019). Στην Αλβανία παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη αύξηση της διάμεσης ηλικίας τα τελευταία 10 έτη: αυξήθηκε κατά 5,6 έτη, από 31,1 έτη το 2009 σε 36,7 έτη το 2019 (βλέπε γράφημα 2).

Ελαφρώς περισσότερα από τρία άτομα σε ηλικία εργασίας για κάθε άτομο ηλικίας 65 ετών και άνω

Για τη μελέτη του επιπέδου υποστήριξης νεαρότερων και/ή γηραιότερων ατόμων από τον πληθυσμό σε ηλικία εργασίας μπορεί να χρησιμοποιηθούν δείκτες της εξάρτησης που συνδέονται με την ηλικία· οι δείκτες αυτοί εκφράζονται ως το σχετικό μέγεθος του αριθμού των νεαρότερων και/ή γηραιότερων ατόμων συγκριτικά με τον πληθυσμό σε ηλικία εργασίας. Ο δείκτης εξάρτησης ηλικιωμένων για την ΕΕ-27 ήταν 31,4 % την 1η Ιανουαρίου 2019 (βλέπε πίνακα 2)· ως εκ τούτου, αντιστοιχούσαν ελαφρώς περισσότερα από τρία άτομα σε ηλικία εργασίας σε κάθε άτομο ηλικίας 65 ετών και άνω. Ο δείκτης εξάρτησης ηλικιωμένων στα κράτη μέλη της ΕΕ-27 κυμαινόταν από τα χαμηλά ποσοστά 20,7 % στο Λουξεμβούργο και 21,6 % στην Ιρλανδία, με περίπου πέντε άτομα σε ηλικία εργασίας για κάθε άτομο ηλικίας 65 ετών και άνω, έως τα υψηλά ποσοστά 35,7 % στην Ιταλία, 35,1 % στη Φινλανδία, και 34,6 % στην Ελλάδα, όπου λιγότερο από τρία άτομα σε ηλικία εργασίας αντιστοιχούσαν σε κάθε άτομο ηλικίας 65 ετών και άνω.

Πίνακας 2: Δείκτες της ηλικιακής σύνθεσης του πληθυσμού, 1η Ιανουαρίου 2019
(%)
Πηγή: Eurostat (demo_pjanind)

Ο συνδυασμός των δεικτών εξάρτησης νεαρών και ηλικιωμένων ατόμων παρέχει τον συνολικό δείκτη της εξάρτησης που συνδέεται με την ηλικία (ο οποίος υπολογίζεται ως το ποσοστό των εξαρτώμενων, νεαρών και ηλικιωμένων ατόμων, σε σύγκριση με τον πληθυσμό που θεωρείται ότι βρίσκεται σε ηλικία εργασίας, με άλλα λόγια ηλικίας 15 έως 64 ετών). Το 2019 το ποσοστό ήταν 54,9 % στην ΕΕ-27, γεγονός που δείχνει ότι υπήρχαν περίπου δύο άτομα σε ηλικία εργασίας για κάθε εξαρτώμενο άτομο. Το 2019 ο χαμηλότερος συνολικός δείκτης της εξάρτησης που συνδέεται με την ηλικία στα κράτη μέλη της ΕΕ-27 παρατηρήθηκε στο Λουξεμβούργο (43,8 %) και ο υψηλότερος στη Γαλλία (61,5 %).

Μια γενικά αυξητική τάση παρατηρείται στον δείκτη εξάρτησης ηλικιωμένων και στον συνολικό δείκτη εξάρτησης που συνδέεται με την ηλικία στην ΕΕ-27. Ο δείκτης εξάρτησης ηλικιωμένων αυξήθηκε κατά 5,4 εκατοστιαίες μονάδες την τελευταία δεκαετία (από 26,0 % το 2009 σε 31,4 % το 2019), ενώ ο συνολικός δείκτης της εξάρτησης αυξήθηκε κατά 5,9 εκατοστιαίες μονάδες την ίδια περίοδο (από 49,0 % το 2009 σε 54,9 % το 2019).

Προηγούμενες και μελλοντικές τάσεις της δημογραφικής γήρανσης στην ΕΕ-27

Η δημογραφική γήρανση είναι μια μακροχρόνια τάση που άρχισε πριν από αρκετές δεκαετίες στην Ευρώπη. Η τάση αυτή είναι εμφανής στους μετασχηματισμούς της ηλικιακής διάρθρωσης του πληθυσμού και αντανακλάται στην αύξηση του ποσοστού των ηλικιωμένων σε συνδυασμό με τη μείωση του ποσοστού των ατόμων σε ηλικία εργασίας στο σύνολο του πληθυσμού.

Οι πληθυσμιακές πυραμίδες (βλ. γραφήματα 3 και 4) δείχνουν την κατανομή του πληθυσμού ανά φύλο και ανά ηλικιακή ομάδα πέντε ετών. Κάθε ράβδος αντιστοιχεί στο μερίδιο της κάθε ομάδας ανά φύλο και ηλικία στο σύνολο του πληθυσμού (άνδρες και γυναίκες μαζί). Η πληθυσμιακή πυραμίδα της ΕΕ-27 την 1η Ιανουαρίου 2019 είναι στενή στη βάση και γίνεται ολοένα και πιο ρομβοειδής λόγω της γενιάς της έκρηξης των γεννήσεων που προκύπτει από τα υψηλά ποσοστά γονιμότητας σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (γνωστή ως «baby boom»). Αυτή η γενιά της έκρηξης των γεννήσεων είχε ως αποτέλεσμα σήμερα την αύξηση του πληθυσμού σε ηλικία συνταξιοδότησης όπως φαίνεται από τη σύγκριση με την πληθυσμιακή πυραμίδα του 2004. Η διόγκωση της γενιάς της έκρηξης των γεννήσεων ανεβαίνει στην πληθυσμιακή πυραμίδα, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός σε ηλικία εργασίας και η βάση να συρρικνώνονται— όπως φαίνεται στο γράφημα 3.

Γράφημα 3: Πληθυσμιακές πυραμίδες, EΕ-27, 2004 και 2019
(% του συνολικού πληθυσμού)
Πηγή: Eurostat (demo_pjangroup)

Το ποσοστό του πληθυσμού ηλικίας 65 ετών και άνω αυξάνεται σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ-27, στις χώρες ΕΖΕΣ και στις υποψήφιες προς ένταξη χώρες καθώς και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η αύξηση κατά την τελευταία δεκαετία κυμαίνεται από 5,1 εκατοστιαίες μονάδες στη Φινλανδία, 4,7 εκατοστιαίες μονάδες στην Τσεχία και 4,5 στη Μάλτα έως 1,1 εκατοστιαίες μονάδες στη Γερμανία και 0,4 εκατοστιαίες μονάδες στο Λουξεμβούργο. Κατά την τελευταία δεκαετία (2009 — 2019) παρατηρήθηκε αύξηση κατά 2,9 εκατοστιαίες μονάδες για την ΕΕ-27 συνολικά (βλ. γράφημα 1). Από την άλλη πλευρά, το ποσοστό του πληθυσμού ηλικίας κάτω των 15 ετών στην ΕΕ-27 μειώθηκε κατά 0,2 εκατοστιαίες μονάδες (βλέπε πίνακα 1).

Η αύξηση του σχετικού ποσοστού των ηλικιωμένων ατόμων μπορεί να εξηγηθεί από την αύξηση της διάρκειας ζωής, ένα μοντέλο που εμφανίζεται εδώ και πολλές δεκαετίες καθώς το προσδόκιμο ζωής αυξήθηκε (βλέπε mortality and life expectancy statistics (στα αγγλικά))· η εξέλιξη αυτή αναφέρεται συχνά ως «γήρανση στην κορυφή» της πληθυσμιακής πυραμίδας.

Από την άλλη πλευρά, τα συστηματικά χαμηλά επίπεδα γονιμότητας επί σειρά ετών συνέβαλαν στη γήρανση του πληθυσμού, με αποτέλεσμα οι λιγότερες γεννήσεις να οδηγούν σε μείωση της αναλογίας των νέων ατόμων στο σύνολο του πληθυσμού (βλέπε στατιστικές γονιμότητας). Η διαδικασία αυτή είναι γνωστή ως «γήρανση στη βάση» της πληθυσμιακής πυραμίδας και μπορεί να παρατηρηθεί στη συρρικνούμενη βάση της πληθυσμιακής πυραμίδας της ΕΕ-27 μεταξύ 2004 και 2019.

Σε μια προσπάθεια να εξεταστούν οι μελλοντικές τάσεις για την πληθυσμιακή γήρανση, οι πιο πρόσφατες προβολές πληθυσμού της Eurostat κάλυπταν την περίοδο από το 2019 έως το 2100. Ο πληθυσμός της ΕΕ-27 αναμένεται να κορυφωθεί στα 449,3 εκατ. περίπου το 2026 και, στη συνέχεια, να μειωθεί σταδιακά σε 416,1 εκατομμύρια έως το 2100.

Η σύγκριση της ηλικιακής πυραμίδας για το 2019 και το 2100 (βλ. γράφημα 4) δείχνει ότι ο πληθυσμός της ΕΕ-27 προβλέπεται να συνεχίσει να γηράσκει. Στις επόμενες δεκαετίες, ο αριθμός των ηλικιωμένων θα αυξηθεί σημαντικά. Μέχρι το 2100 η πυραμίδα θα πάρει μάλλον ένα μονοκόμματο σχήμα, το οποίο θα στενεύει σημαντικά στη μέση της πυραμίδας (γύρω από την ηλικιακή ομάδα των 45 — 54 ετών).

Γράφημα 4: Πληθυσμιακές πυραμίδες, EΕ-27, 2019 και 2100
(% του συνολικού πληθυσμού)
Πηγή: Eurostat (demo_pjangroup) και (proj_18np)

Μια άλλη πτυχή της δημογραφικής γήρανσης είναι η σταδιακή γήρανση του ίδιου του πληθυσμού των ηλικιωμένων, καθώς η σχετική σημασία των πολύ ηλικιωμένων αυξάνεται με ταχύτερο ρυθμό απ’ ό,τι οποιαδήποτε άλλη ηλικιακή κατηγορία του πληθυσμού της ΕΕ-27. Το ποσοστό των ατόμων ηλικίας 80 ετών και άνω στον πληθυσμό της ΕΕ-27 προβλέπεται να αυξηθεί επί 2,5 φορές μεταξύ του 2019 και του 2100, από 5,8 % σε 14,6 % (βλέπε γράφημα 5).

Γράφημα 5: Πληθυσμιακή διάρθρωση ανά μεγάλες ηλικιακές ομάδες, EΕ-27, 2019-2100
(% του συνολικού πληθυσμού)
Πηγή: Eurostat (demo_pjanind) και (proj_18ndbi)

Κατά τη διάρκεια της περιόδου από το 2019 έως το 2100, το μερίδιο του πληθυσμού που βρίσκεται σε ηλικία εργασίας αναμένεται να μειωθεί, ενώ τα ηλικιωμένα άτομα είναι πιθανό να αντιπροσωπεύουν ένα όλο και μεγαλύτερο μερίδιο του συνολικού πληθυσμού: τα άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω θα αποτελούν το 31,3 % του πληθυσμού της ΕΕ-27 έως το 2100, σε σύγκριση με το 20,2 % το 2019. Ως αποτέλεσμα της μετακίνησης του πληθυσμού μεταξύ των ηλικιακών ομάδων, ο δείκτης εξάρτησης ηλικιωμένων στην ΕΕ-27 προβλέπεται σχεδόν να διπλασιαστεί από 31,4 % το 2019 σε 57,1 % έως το 2100 και ο συνολικός δείκτης της εξάρτησης που συνδέεται με την ηλικία προβλέπεται ότι θα αυξηθεί από 54,9 % το 2019 σε 82,6 % έως το 2100 (βλέπε γράφημα 6). Η διάμεση ηλικία αναμένεται να αυξηθεί κατά 5,1 έτη, από 43,7 έτη το 2019 σε 48,8 έτη το 2100.

Γράφημα 6: Προβλεπόμενος δείκτης εξάρτησης που συνδέεται με όλες τις ηλικίες και τους ηλικιωμένους, ΕΕ-27, 2019-2100
(%)
Πηγή: Eurostat (demo_pjanind) και (proj_18ndbi)

Πηγή δεδομένων για πίνακες και γραφήματα

Population structure and ageing: tables and figures (στα αγγλικά)

Πηγές δεδομένων

Από την 1η Ιανουαρίου κάθε έτους η Eurostat συλλέγει δεδομένα από τα κράτη μέλη της ΕΕ και άλλες χώρες που συμμετέχουν στην άσκηση συλλογής δεδομένων για τη δημογραφία σε σχέση με τους πληθυσμούς. Ο συνιστώμενος ορισμός είναι «συνήθως διαμένων πληθυσμός» και αντιπροσωπεύει τον αριθμό των κατοίκων μιας συγκεκριμένης περιοχής την 1η Ιανουαρίου του δεδομένου έτους (ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, στις 31 Δεκεμβρίου του προηγούμενου έτους). Σύμφωνα με τις διεθνείς συστάσεις των Ηνωμένων Εθνών, ο ορισμός της «συνήθους διαμονής» βασίζεται σε δωδεκάμηνη περίοδο αναφοράς, με άλλα λόγια, όσοι περιλαμβάνονται θα πρέπει να έχουν ζήσει συνεχώς στον τόπο συνήθους διαμονής τους για περίοδο τουλάχιστον 12 μηνών πριν από την ημερομηνία αναφοράς, ή να έφτασαν στον τόπο συνήθους διαμονής τους μέσα στους 12 μήνες πριν από την ημερομηνία αναφοράς με την πρόθεση να παραμείνουν εκεί για ένα τουλάχιστον έτος. Ωστόσο, οι χώρες μπορούν να υποβάλλουν στη Eurostat αριθμητικά στοιχεία για τον πληθυσμό που βασίζονται σε δεδομένα από την πλέον πρόσφατη απογραφή, προσαρμοσμένα ανάλογα με τις συνιστώσες της πληθυσμιακής αλλαγής που έχουν παραχθεί από την τελευταία απογραφή ή, εναλλακτικά, στοιχεία σχετικά με τον πληθυσμό που βασίζονται στα μητρώα του εγγεγραμμένου/νόμιμου πληθυσμού.

Απογραφή πληθυσμού και κατοικιών διεξήχθη σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, τις χώρες της ΕΖΕΣ και τις υποψήφιες προς ένταξη χώρες το 2011. Είναι συνήθης πρακτική οι χώρες να αναθεωρούν τις ετήσιες εκτιμήσεις τους για τον πληθυσμό μόλις τα αποτελέσματα της απογραφής πληθυσμού και κατοικιών καταστούν διαθέσιμα. Οι πληθυσμιακές εκτιμήσεις με βάση τα αποτελέσματα της απογραφής μπορεί να εισάγουν διακοπές σε σειρές για το μέγεθος και τη διάρθρωση του πληθυσμού.

Η Eurostat παρέχει πληροφορίες για ένα μεγάλο εύρος δημογραφικών στοιχείων. Τα στοιχεία σχετικά με τον πληθυσμό περιλαμβάνουν κατανομές βάσει ορισμένων χαρακτηριστικών, όπως η ηλικία, το φύλο, η οικογενειακή κατάσταση και το μορφωτικό επίπεδο.

Η Eurostat παράγει προβολές πληθυσμού σε εθνικό επίπεδο ανά τριετία. Οι προβολές αυτές είναι υποθετικά σενάρια που αποσκοπούν στην παροχή πληροφοριών για το πιθανό μελλοντικό μέγεθος και την ηλικιακή σύνθεση του πληθυσμού με βάση υποθέσεις για τις μελλοντικές τάσεις της γονιμότητας, του προσδόκιμου ζωής και της μετανάστευσης.

Πλαίσιο

Οι πληθυσμιακές προβολές της Eurostat χρησιμοποιούνται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για να αναλυθεί ο πιθανός αντίκτυπος της γήρανσης των πληθυσμών στις δημόσιες δαπάνες. Οι αυξημένες κοινωνικές δαπάνες που συνδέονται με τη γήρανση του πληθυσμού, με τη μορφή συντάξεων, υγειονομικής περίθαλψης και θεσμικής ή ιδιωτικής (υγειονομικής) περίθαλψης, ενδέχεται να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη επιβάρυνση για τα άτομα σε ηλικία εργασίας.

Ορισμένες σημαντικές πολιτικές, κυρίως στον κοινωνικό και οικονομικό τομέα, χρησιμοποιούν δημογραφικά στοιχεία για τον προγραμματισμό δράσεων, την παρακολούθηση και την αξιολόγηση προγραμμάτων — για παράδειγμα, τη δημογραφική γήρανση και τις πιθανές επιπτώσεις στη βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών και κοινωνικών διατάξεων, ή τον οικονομικό και κοινωνικό αντίκτυπο της δημογραφικής αλλαγής.