Archive:Dane statystyczne dotyczące gospodarki cyfrowej i społeczeństwa cyfrowego – gospodarstwa domowe i osoby fizyczne

Dane pobrano z bazy we wrześniu 2020 r.

Planowana aktualizacja artykułu: grudzień 2021 r.

This Statistics Explained article has been archived on 26 August 2021.

Highlights

Do 2019 r. odsetek gospodarstw domowych w UE-27 posiadających dostęp do internetu zwiększył się do 90 % – wzrost o 26 punktów procentowych w porównaniu z 2009 r. (64 %).

W 2019 r. z dostępu do szerokopasmowego internetu korzystało 88 % gospodarstw domowych w UE-27, co oznacza, że odsetek ten był o 33 punkty procentowe wyższy niż w 2009 r. (55 %).

Odsetek osób w wieku od 16 do 74 lat w UE-27, którzy zamawiali lub kupowali towary lub usługi przez internet na potrzeby prywatne, wyniósł w 2019 r. 60 %, o 14 punktów procentowych więcej niż w 2014 r. (46 %).

Dostęp gospodarstw domowych do internetu, lata 2014 i 2019

Poniższy artykuł zawiera najnowsze dane statystyczne dotyczące różnych aspektów społeczeństwa informacyjnego w Unii Europejskiej (UE), ze szczególnym uwzględnieniem dostępności technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT) i ich wykorzystania przez osoby indywidualne i gospodarstwa domowe.

ICT na wiele sposobów wpływają na życie codzienne ludzi, zarówno w pracy, jak i w domu, na przykład podczas komunikowania się bądź kupowania towarów lub usług przez internet. Polityka UE w tej dziedzinie dotyczy różnych zagadnień, począwszy od regulacji całych obszarów, na przykład handlu elektronicznego, po dążenie do ochrony prywatności osób fizycznych. Rozwój społeczeństwa informacyjnego jest zatem często uznawany za niezbędny do zapewnienia koniecznych warunków sprzyjających nowoczesnej i konkurencyjnej gospodarce.

Full article

Dostęp do internetu

Technologie informacyjno-komunikacyjne upowszechniły się wśród ogółu społeczeństwa, zarówno ze względu na dostępność, jak i ze względu na koszty. Ważną granicę przekroczono w 2007 r., kiedy większość (53 %) gospodarstw domowych w UE-27 miała dostęp do internetu. Odsetek ten nadal wzrastał, przekraczając poziom trzech czwartych w 2012 r. i czterech piątych w 2014 r. Do 2019 r. odsetek gospodarstw domowych w UE-27 posiadających dostęp do internetu zwiększył się do 90 % – wzrost o 26 punktów procentowych w porównaniu z 2009 r.

Szeroko rozpowszechniony i przystępny cenowo dostęp szerokopasmowy jest jednym ze sposobów promowania społeczeństwa opartego na wiedzy i informacji. Łącze szerokopasmowe było we wszystkich państwach członkowskich UE-27 zdecydowanie najbardziej rozpowszechnionym środkiem dostępu do internetu: korzystało z niego 88 % gospodarstw domowych w UE-27, co oznacza, że w 2019 r. odsetek ten był o 33 punkty procentowe wyższy niż w 2009 r. (55 %) — zob. wykres 1.

Wykres 1: Dostęp do internetu i szerokopasmowe łącza internetowe w gospodarstwach domowych, UE-27, lata 2009–2019
(% wszystkich gospodarstw domowych)
Źródło: Eurostat (isoc_ci_in_h) i (isoc_ci_it_h)

W 2019 r. najwyższy odsetek (98 %) gospodarstw domowych z dostępem do internetu odnotowano w Niderlandach (zob. wykres 2), podczas gdy w Szwecji, w Niemczech, w Danii, w Luksemburgu i w Finlandii dostęp do internetu miało ponad dziewięć na dziesięć gospodarstw domowych. Najniższy wskaźnik dostępu do internetu wśród państw członkowskich UE-27 zaobserwowano w Bułgarii (75 %). Jednak w Bułgarii, podobnie jak w Rumunii, na Cyprze, w Hiszpanii, Portugalii i na Litwie odnotowano szybki wzrost odsetka gospodarstw domowych mających dostęp do internetu, ze wzrostem między rokiem 2014 a 2019 o 16–23 punkty procentowe. Nie dziwi fakt, że stosunkowo stabilny poziom odnotowano w tych państwach członkowskich, w których dostęp gospodarstw domowych do internetu już w 2014 r. był bliski maksymalnego poziomu, a więc na przykład w Luksemburgu, w Niderlandach i w Danii; a także w Islandii i Norwegii.

Wykres 2: Dostęp gospodarstw domowych do internetu, lata 2014 i 2019
(% wszystkich gospodarstw domowych)
Źródło: Eurostat (isoc_ci_in_h)

Na wykresie 3 pokazano, że do kwestii dostępu do internetu zastosowanie ma w pewnym stopniu podział na obszary miejskie i wiejskie w UE-27. Podczas gdy wśród gospodarstw domowych w dużych miastach, jak również w mniejszych miastach i na przedmieściach notowano stosunkowo wysokie poziomy dostępu – 92 % w dużych miastach oraz 89 % w mniejszych miastach i na przedmieściach – to na obszarach wiejskich wskaźnik ten był nieco niższy (86 %). W 19 państwach członkowskich UE-27 odsetek gospodarstw domowych z dostępem do internetu na obszarach wiejskich był niższy niż analogiczny wskaźnik w dużych i mniejszych miastach oraz na przedmieściach. Podział między obszary wiejskie a dwa pozostałe rodzaje obszarów był szczególnie wyraźny w Grecji, Bułgarii, Portugalii, Słowenii i Rumunii, w których ogólny wskaźnik dostępu do internetu był niższy od średniej dla UE-27. W Niemczech odsetek gospodarstw domowych z dostępem do internetu był identyczny w trzech różnych stopniach urbanizacji, a w Niderlandach i Danii był prawie identyczny (o jeden punkt procentowy niższy w mniejszych miastach oraz na przedmieściach w Niderlandach i o jeden punkt procentowy wyższy w duńskich dużych miastach). W Belgii i na Malcie mniejsze miasta i przedmieścia odnotowały najwyższy wskaźnik dostępu do internetu, także w Słowenii, gdzie w dużych i mniejszych miastach i na przedmieściach ten udział procentowy był identyczny. Inne wyjątki to Estonia, Francja i Luksemburg, gdzie najwyższy poziom dostępu do internetu odnotowano w dużych miastach, ale najniższy poziom odnotowano w mniejszych miastach i na przedmieściach (a nie na obszarach wiejskich) oraz Szwecja, gdzie najwyższy poziom dostępu do internetu odnotowano na obszarach wiejskich.

Wykres 3: Dostęp do internetu w gospodarstwach domowych w zależności od poziomu urbanizacji, 2019 r.
(% wszystkich gospodarstw domowych)
Źródło: Eurostat (isoc_ci_in_h)

Korzystanie z internetu

Na początku 2019 r. sześciu na siedmiu (86 %) mieszkańców UE-27 w wieku od 16 do 74 lat korzystało z internetu (co najmniej raz w ciągu trzech miesięcy poprzedzających badanie). Odsetek ten wynosił co najmniej 90 % w dziesięciu krajach, przy czym najwyższe wskaźniki odnotowano w Szwecji (98 %) i w Danii (97 %). Dla porównania, cztery piąte wszystkich mieszkańców w wieku od 16 do 74 lat korzystało z internetu w Chorwacji (79 %), podczas gdy udział ten wyniósł około trzech czwartych we Włoszech (76 %), w Grecji (76 %), w Portugalii (75 %) i w Rumunii (74 %). Najniższy udział, nieco ponad dwie trzecie, odnotowano w Bułgarii (68 %).

W 2019 r. odsetek mieszkańców UE-27, którzy nigdy nie korzystali z internetu, wyniósł 10 % (o dwa punkty procentowe mniej niż rok wcześniej), przy czym udział ten spadł do około jednej trzeciej poziomu z 2009 r., kiedy to wynosił 32 %.

W 2019 r. ponad trzy czwarte (77 %) mieszkańców UE-27 korzystało z internetu codziennie – zob. wykres 4, zaś dalsze 7 % co najmniej raz w tygodniu (lecz nie codziennie). Tym samym 84 % mieszkańców było regularnymi użytkownikami internetu (co najmniej raz w tygodniu). Wśród użytkowników internetu (którzy korzystali z internetu w okresie trzech miesięcy przed badaniem) w UE-27 średnio 90 % używało go codziennie. W różnych państwach członkowskich UE-27 odsetek ten wynosił od 77 % w Rumunii do ponad 90 % w czternastu państwach członkowskich, przy czym najwyższy poziom 96 % odnotowano we Włoszech, na Malcie i w Niderlandach. Islandia zgłosiła jeszcze wyższy odsetek codziennych użytkowników internetu – 98 %.

Wykres 4: Częstotliwość korzystania z internetu, 2019 r.
(% osób w wieku od 16 do 74 lat)
Źródło: Eurostat (isoc_ci_ifp_iu) i (isoc_ci_ifp_fu)

Na wykresie 5 przedstawiono korzystanie z internetu w sposób mobilny, tj. poza domem czy miejscem pracy, na przykład za pomocą komputera przenośnego lub urządzenia trzymanego w dłoni i połączenia mobilnego lub bezprzewodowego. Porównano na nim dane za 2014 r., kiedy 48 % osób w wieku od 16 do 74 lat w UE-27 korzystało z internetu za pomocą urządzenia mobilnego, z danymi za 2019 r., kiedy odsetek ten wzrósł do 73 %. Najczęściej używanymi urządzeniami mobilnymi do połączeń z internetem były telefony komórkowe bądź smartfony, laptopy i tablety.

W 2019 r. Szwecja, Dania, Niderlandy, Hiszpania, Belgia, Luksemburg, Irlandia, Austria i Francja odnotowały największy odsetek osób korzystających z internetu w sposób mobilny – ponad cztery piąte osób w wieku od 16 do 74 lat – przy czym najwyższy poziom 93 % odnotowano w Szwecji i w Norwegii. Dla porównania w Portugalii, Grecji, Bułgarii, na Łotwie, w Rumunii i na Litwie od 63 % do 70 % osób w wieku od 16 do 74 lat korzystało z internetu poza domem czy pracą, w Polsce zaledwie 59 %, a we Włoszech 50 %.

Wykres 5: Osoby, które korzystały z internetu poza domem i miejscem pracy za pomocą komputerów przenośnych lub urządzeń trzymanych w dłoni, 2014 r. i 2019 r.
(% osób w wieku od 16 do 74 lat)
Źródło: Eurostat (isoc_ci_im_i)

Jednym z najpopularniejszych działań w internecie w UE-27 w 2019 r. było uczestnictwo w sieciach społecznościowych (zob. wykres 6). Ponad połowa (54 %) osób w wieku od 16 do 74 lat używała internetu w tym celu, korzystając na przykład z takich portali lub aplikacji jak Facebook, Twitter, Instagram czy Snapchat. Z sieci społecznościowych korzystało od 71 % do 76 % mieszkańców Belgii, Cypru, Szwecji i Malty, odsetek ten był wyższy w Danii – 81 %, lecz jeszcze wyższy w Islandii (92 %) i w Norwegii (86 %). Z drugiej strony, w dwóch państwach członkowskich UE-27 mniej niż połowa mieszkańców korzystała z takich portali, mianowicie we Włoszech i we Francji (w obu 42 %).

Wykres 6: Osoby, które korzystały z internetu, aby uczestniczyć w sieciach społecznościowych, 2019 r.
(% osób w wieku od 16 do 74 lat)
Źródło: Eurostat (isoc_ci_ac_i)

Ochrona prywatności i tożsamości osób (badanie z 2016 r.)

Można zaobserwować, że w 2016 r. między państwami członkowskimi UE-27 istniały różnice w sposobie zarządzania przez użytkowników internetu dostępem do ich danych osobowych on-line. Nieco poniżej jednej trzeciej (31 %) użytkowników internetu w UE-27 nie przekazywała danych osobowych przez internet, a odsetek ten wahał się od 8 % w Luksemburgu do co najmniej 50 % w Bułgarii, Portugalii i Rumunii (zob. wykres 7). Z tego wynika, że 69 % użytkowników internetu w UE-27 przekazało jakieś dane osobowe przez internet, przy czym wielu z nich podjęło różne działania służące kontroli dostępu do tych danych osobowych w internecie. Prawie połowa (45 %) wszystkich użytkowników internetu nie zgadzała się na użycie danych osobowych w celach reklamowych, a trochę mniej niż dwie piąte (38 %) ograniczyło dostęp do swojego profilu lub swoich treści na portalach społecznościowych. Ponadto ponad jedna trzecia (36 %) użytkowników internetu przed przekazaniem danych osobowych zapoznawała się z informacjami o polityce prywatności, zaś nieco poniżej jednej trzeciej (30 %) ograniczyło dostęp do swojego położenia geograficznego.

Wykres 7: Odsetek osób, które nie przekazywały danych osobowych przez internet, 2016 r.
(% osób, które korzystały z internetu w roku poprzedzającym badanie)
Źródło: Eurostat (isoc_cisci_prv)

W 2016 r. w UE-27 71 % osób w wieku od 16 do 74 lat korzystających z internetu w ciągu poprzedzających 12 miesięcy wiedziało, że pliki cookie mogą być wykorzystywane do śledzenia działalności osób w internecie. Świadomość w tej kwestii była nieco większa (76 %) wśród młodszych użytkowników (w wieku od 16 do 24 lat), a mniejsza (65 %) wśród starszych użytkowników (w wieku od 55 do 74 lat). Ponad jedna trzecia (34 %) użytkowników w wieku od 16 do 74 lat podała, że zmieniła ustawienia używanej przeglądarki internetowej w celu zablokowania lub ograniczenia użycia plików cookie (zob. wykres 8).

Wśród państw członkowskich UE-27 największą świadomość, że pliki cookie mogą być użyte do śledzenia działań osób w internecie, odnotowano wśród użytkowników internetu w Niderlandach (89 %), Niemczech i Finlandii (po 85 %). Świadomość w tym zakresie była również wysoka w Danii (81 %), Chorwacji (78 %), Włoszech (77 %), Luksemburgu i Austrii (po 76 %). Z drugiej strony mniej niż połowa użytkowników internetu w Rumunii (38 %), na Łotwie (47 %) i na Cyprze (48 %) zdawała sobie sprawę z tej kwestii; Niską świadomość w tym zakresie odnotowano również w Turcji i Macedonii Północnej (po 30 %). Odsetek użytkowników internetu, którzy zmienili ustawienia używanej przeglądarki internetowej w celu zablokowania lub ograniczenia użycia plików cookie, przekroczył połowę tylko w jednym państwie członkowskim, w Luksemburgu (54 %). Natomiast działania takie podjęła mniej niż jedna piąta użytkowników internetu w Czechach, Rumunii, Bułgarii, na Cyprze i Łotwie, jak również w Turcji.

Wykres 8: Korzystanie z ustawień dotyczących plików cookie i ustawień przeglądarki internetowej, 2016 r.
(% osób, które korzystały z internetu w roku poprzedzającym badanie)
Źródło: Eurostat (isoc_cisci_prv)

Zamawianie lub kupowanie towarów i usług

Odsetek osób w wieku od 16 do 74 lat w UE-27, które zamawiały lub kupowały towary lub usługi przez internet na potrzeby prywatne, nadal wzrastał: w 2019 r. wyniósł 60 %, co stanowiło wzrost o 14 punktów procentowych w porównaniu z rokiem 2014 (zob. wykres 9). W 2019 r. ponad trzy czwarte mieszkańców Niemiec zamawiało lub kupowało towary lub usługi przez internet, natomiast odsetek ten wyniósł co najmniej cztery piąte w Niderlandach (81 %), Szwecji (82 %) i Danii (84 %). Odsetek ten był natomiast najniższy w Rumunii (23 %) i w Bułgarii (22 %).

Z wyłączeniem pięciu państw członkowskich UE-27, które odnotowały przerwę w szeregu danych, – Estonii, Łotwy, Luksemburga, Rumunii i Szwecji – w okresie od 2014 r. do 2019 r. największy wzrost odsetka osób, które zamawiały lub kupowały towary bądź usługi przez internet, zaobserwowano na Litwie (o 22 punkty procentowe), w Czechach i Hiszpanii (w obu o 21 punktów procentowych). Nie dziwi fakt, że najmniejszy wzrost (o 5 lub 7 punktów procentowych) odnotowano w Finlandii, Danii i Szwecji, gdzie odsetek osób zamawiających lub kupujących towary lub usługi przez internet już był na stosunkowo wysokim poziomie w porównaniu z innymi państwami członkowskimi; było tak również w przypadku Norwegii. Stosunkowo powoli zwiększał się jednak również odsetek takich osób na Malcie i we Francji (w obu o 8 punktów procentowych).

Wykres 9: Osoby, które zamawiały towary lub usługi przez internet do celów prywatnych w okresie 12 miesięcy poprzedzających badanie, lata 2014 i 2019
(% osób w wieku od 16 do 74 lat)
Źródło: Eurostat (isoc_ec_ibuy)

Usługi zamawiane od innych osób fizycznych przez internet

W 2019 r. w UE-27, w okresie 12 miesięcy poprzedzających badanie, średnio 21 % osób w wieku od 16 do 74 lat skorzystało z jakiejś strony internetowej lub aplikacji w celu zarezerwowania noclegu u innej osoby (prywatnej). Odsetek ten był najwyższy (46 %) w Luksemburgu oraz wynosił ponad jedną czwartą w Irlandii, na Malcie i w Belgii, zaś mniej niż jedną dziesiątą mieszkańców w sześciu państwach członkowskich UE-27, przy czym najniższe odsetki odnotowały Bułgaria, Rumunia i Słowenia (po 9 %), Łotwa (8 %), Czechy i Cypr (po 5 %). Rezerwowanie noclegów przez internet od innych osób prywatnych było bardziej popularne wśród osób w średnim wieku (od 25 do 54 lat) niż wśród młodszych (od 16 do 24 lat) lub starszych pokoleń (od 55 do 74 lat). Większość tych usług zamawiano za pomocą specjalnych stron internetowych lub aplikacji, które pełnią rolę pośredników, umożliwiając osobom prywatnym udostępnianie usług zakwaterowania, na przykład Airbnb, Lovehomeswap lub Couchsurfing.

Wykres 10: Osoby, które korzystały ze stron internetowych lub aplikacji w celu rezerwacji noclegu u innej osoby prywatnej w okresie 12 miesięcy poprzedzających badanie, 2019 r.
(% osób w wieku od 16 do 74 lat)
Źródło: Eurostat (isoc_ci_ce_i)

Podobną analizę przedstawiono na wykresie 11, na którym pokazano odsetek osób, które skorzystały z jakiejś strony internetowej bądź aplikacji w celu zamówienia usługi transportowej u innej osoby prywatnej. Ten rodzaj usług był mniej popularny niż rezerwacja noclegów, ale był również zamawiany za pomocą specjalnych stron internetowych i aplikacji, jak na przykład Liftshare, UberPool czy Wundercar; z tego typu usług w UE-27 korzystało średnio 8 % osób w wieku od 16 do 74 lat. W 2019 r. wśród państw członkowskich UE-27 najwyższy odsetek osób, które zamawiały usługi transportowe za pomocą stron internetowych lub aplikacji, odnotowano w Estonii (29 %). W większości państw członkowskich mniej niż jedna dziesiąta mieszkańców korzystała ze stron internetowych lub aplikacji celem zamówienia usług transportowych – tak było w 18 państwach członkowskich. Zamawianie usług transportowych przez internet było zazwyczaj bardziej popularne wśród młodszych pokoleń (w wieku od 16 do 24 lat).

Wykres 11: Osoby, które korzystały ze stron internetowych lub aplikacji w celu zamówienia usługi transportowej u innej osoby prywatnej w okresie 12 miesięcy poprzedzających badanie, 2019 r.
(% osób w wieku od 16 do 74 lat)
Źródło: Eurostat (isoc_ci_ce_i)

Dane źródłowe tablic i wykresów (MS Excel)

Gospodarka cyfrowa i społeczeństwo cyfrowe – gospodarstwa domowe i osoby fizyczne: tablice i wykresy (w jęz. angielskim)

Źródła danych

Szybki rozwój technologiczny w obszarach związanych z internetem i inne nowe aplikacje ICT są wyzwaniem dla statystyki. W efekcie w tej dziedzinie nastąpił znaczący rozwój i narzędzia statystyczne zostały odpowiednio dostosowane w sposób umożliwiający zaspokojenie nowych potrzeb w zakresie danych. Statystyki z tej dziedziny corocznie poddaje się ponownej ocenie w celu zaspokojenia potrzeb użytkowników i uwzględnienia szybkiego tempa zachodzących zmian.

To podejście znajduje odzwierciedlenie w prowadzonym przez Eurostat badaniu dotyczącym korzystania z ICT przez gospodarstwa domowe i osoby indywidualne. Ten coroczny sondaż służy monitorowaniu zjawisk związanych z ICT, zarówno przez obserwację zmian podstawowych zmiennych w czasie, jak i przez bardziej dogłębną analizę innych aspektów w określonym momencie. Początkowo badanie to skupiało się na kwestiach dostępu i jakości sieci połączeń, później jego zakres poszerzono o różnorodne zagadnienia (na przykład administrację elektroniczną i handel elektroniczny) oraz o analizę społeczno-gospodarczą (na przykład pod kątem zróżnicowania regionalnego, specyfiki płci, różnic pod względem wieku, wykształcenia i zatrudnienia) Dostosowuje się również zakres badania w odniesieniu do różnych technologii, uwzględniając nowe grupy produktów i sposoby dostarczania technologii komunikacyjnych użytkownikom końcowym (na przykład przez dodanie w 2017 r. nowych pytań na temat usług zakwaterowania i usług transportowych oferowanych przez osoby prywatne).

Okresem odniesienia w badaniu dotyczącym stosowania ICT w gospodarstwach domowych i przez osoby fizyczne zwykle jest pierwszy kwartał każdego roku; w większości państw badanie jest przeprowadzane w drugim kwartale każdego roku. Moduł dotyczący ochrony prywatności i tożsamości osób był częścią badania z 2016 r., ale nie został powtórzony w 2017, 2018 ani 2019 roku.

Zakres i definicje

Badanie gospodarstw domowych obejmuje gospodarstwa domowe, do których należy co najmniej jedna osoba z grupy wiekowej od 16 do 74 lat. Dostęp do internetu w gospodarstwach domowych to wskaźnik odnoszący się do odsetka gospodarstw domowych posiadających dostęp do internetu, dzięki któremu każda osoba w gospodarstwie domowym może korzystać z internetu w domu, jeśli takie jest jej życzenie, choćby w celu wysyłania wiadomości e-mail.

Użytkowników internetu definiuje się jako wszystkie osoby fizyczne w wieku od 16 do 74 lat, które korzystały z internetu w ciągu trzech miesięcy poprzedzających badanie. Regularni użytkownicy internetu to osoby, które korzystały z internetu średnio co najmniej raz w tygodniu w ciągu trzech miesięcy poprzedzających badanie.

Technologie łączy stałych używane najczęściej w celu uzyskania dostępu do internetu dzieli się na łącza szerokopasmowe i dostęp za pośrednictwem dial-up przez zwykłą linię telefoniczną lub ISDN. Technologie szerokopasmowe obejmują cyfrowe linie abonenckie (DSL) i umożliwiają przesyłanie danych z dużą prędkością. Łącza szerokopasmowe definiuje się jako mające przepustowość wyższą niż ISDN, a więc równą co najmniej 144 kbit/s. Popularnymi urządzeniami do łączenia się z internetem w domu są komputery stacjonarne i przenośne, zaś ostatnio coraz powszechniej stosuje się inne technologie internetowe.

Korzystanie z mobilnego internetu oznacza korzystanie z internetu poza domem bądź miejscem pracy przy użyciu komputerów przenośnych lub urządzeń trzymanych w dłoni, za pośrednictwem sieci telefonii komórkowej lub sieci bezprzewodowej (wi-fi).

Zamawianie towarów i usług przez osoby fizyczne odnosi się do 12 miesięcy poprzedzających badanie i obejmuje potwierdzone rezerwacje zakwaterowania lub podróży, dokonywanie inwestycji finansowych, zakup usług telekomunikacyjnych, gier wideo lub programów komputerowych, a także usługi informacyjne w internecie, za które płaci się bezpośrednio. Nie uwzględnia się towarów i usług pozyskanych bezpłatnie za pośrednictwem internetu. Nie uwzględnia się też zamówień dokonanych za pośrednictwem wiadomości e-mail, sms-ów lub mms-ów.

Kontekst

W maju 2015 r. Komisja Europejska przyjęła Strategię jednolitego rynku cyfrowego dla Europy (COM(2015) 192 final), która jest jednym z jej 10 priorytetów politycznych. Strategia ta obejmuje 16 inicjatyw w ramach trzech szerokich filarów: wspieranie lepszego dostępu do towarów i usług w internecie w całej Europie; stworzenie optymalnych warunków dla rozwoju sieci i usług cyfrowych; dopilnowanie, aby europejska gospodarka i europejski przemysł w pełni wykorzystały możliwości gospodarki cyfrowej jako potencjalnego czynnika napędzającego wzrost. W programie prac Komisji Europejskiej na rok 2017 „Na rzecz Europy, która chroni, wspiera i broni” (COM(2016) 710) Komisja Europejska zaapelowała o przyspieszenie prac w zakresie już przedstawionych wniosków i dokonanie przeglądu postępów w zakresie tworzenia jednolitego rynku cyfrowego.

Technologie szerokopasmowe uważa się za ważne przy mierzeniu stopnia dostępu do internetu i korzystania z niego, gdyż oferują one użytkownikom możliwość szybkiego przesyłania dużych ilości danych bez przerw w transmisji. W istocie wykorzystanie szybkich łączy szerokopasmowych o dużej przepustowości uznaje się za kluczowe wskaźniki w dziedzinie kształtowania polityki w zakresie ICT. Choć cyfrowe linie abonenckie (DSL) pozostają główną formą dostarczania technologii szerokopasmowych w UE, coraz częściej stosuje się rozwiązania alternatywne, takie jak sieci kablowe, satelity, światłowody i bezprzewodowe pętle lokalne.

Komisja Europejska pracuje również nad szeregiem inicjatyw zwiększania umiejętności pracowników w zakresie ICT, w ramach szerszego programu na rzecz skuteczniejszego podnoszenia kwalifikacji pracowników, prognozowania zapotrzebowania na określone kwalifikacje oraz dopasowania podaży pracowników z określonymi kwalifikacjami do zapotrzebowania na nie. Aby zwiększyć zasób specjalistów w zakresie ICT, Komisja Europejska uruchomiła wielką koalicję na rzecz miejsc pracy w sektorze cyfrowym, będącą ogólnounijnym partnerstwem dążącym do wykorzystania europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych na pokonywanie trudności związanych z naborem specjalistów w zakresie ICT.

W dniu 10 czerwca 2016 r. Komisja Europejska przyjęła Nowy europejski program na rzecz umiejętności, którego celem jest wspieranie działań służących zapewnieniu mieszkańcom Europy dostępu do odpowiednich szkoleń, kwalifikacji i wsparcia, tak aby mieli oni umiejętności potrzebne we współczesnym środowisku pracy, z uwzględnieniem promowania umiejętności cyfrowych.

W 2017 r. Komisja Europejska przeprowadziła śródokresowy przegląd strategii jednolitego rynku cyfrowego (COM(2017) 228 final), w którym potwierdzono, że dwie trzecie Europejczyków uważało, że wprowadzenie najnowszych technologii cyfrowych ma pozytywny wpływ na społeczeństwo, gospodarkę i ich własne życie. W przeglądzie wskazano również trzy pojawiające się wyzwania:

zapewnienie, by platformy internetowe w dalszym ciągu przynosiły korzyści gospodarce i społeczeństwu – walcząc z nielegalnymi treściami w internecie i zachęcając dostawców platform internetowych do zwiększenia odpowiedzialności;
rozwój europejskiej gospodarki opartej na danych z wykorzystaniem jej pełnego potencjału, na przykład poprzez przedstawianie propozycji dotyczących swobodnego przepływu danych nieosobowych w UE oraz
ochrona zasobów Europy poprzez stawianie czoła wyzwaniom związanym z cyberbezpieczeństwem – w tym plan szybkiego reagowania kryzysowego w przypadku cyberincydentu na dużą skalę.

W 2019 r. nowa przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen opisała, w jaki sposób pragnie, aby UE wykorzystała możliwości oferowane przez epokę cyfrową. W istocie Europa na miarę ery cyfrowej jest jednym z sześciu priorytetów Komisji na lata 2019–2024. Taka transformacja cyfrowa opiera się na założeniu, że technologie i rozwiązania cyfrowe powinny: otwierać nowe możliwości dla przedsiębiorstw; pobudzać rozwój wiarygodnych technologii; wspierać otwarte i demokratyczne społeczeństwo; umożliwić dynamiczną i zrównoważoną gospodarkę; pomóc w walce ze zmianą klimatu. Mając to na uwadze, w lutym 2020 r. Komisja Europejska przyjęła nadrzędną prezentację pomysłów i działań Komisji dotyczących Kształtowania cyfrowej przyszłości Europy, a także konkretne propozycje dotyczące:

Europejskiej strategii w zakresie danych (COM(2020) 66 final), która ma na celu promowanie UE jako wiodącego modelu społeczeństwa zdolnego za pomocą danych do podejmowania lepszych decyzji – w przedsiębiorstwach i w sektorze publicznym oraz
Białej księgi w sprawie sztucznej inteligencji - Europejskiego podejścia do doskonałości i zaufania (COM(2020) 65 final), w której wspiera się podejście ukierunkowane na przepisy i inwestycje, którego cele są dwojakie: promowanie wykorzystywania sztucznej inteligencji i przeciwdziałanie zagrożeniom związanym z niektórymi zastosowaniami tej nowej technologii.